Σε ένα ακόμα επεισόδιο πολιτικής κωμωδίας που θυμίζει σαπουνόπερα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποκάλυψε για μία φορά ακόμα το πραγματικό του πρόσωπο: Αυτό ενός πολιτικού χαμαιλέοντα που αλλάζει χρώματα ανάλογα με τον άνεμο της εξουσίας.
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Λίγους μήνες νωρίτερα, ο Μητσοτάκης υποδέχτηκε τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο στο Μέγαρο Μαξίμου. Στο τραπεζάκι λοιπόν, εκτός από τον ελεεινό βάτραχο του Φενγκ Σούι, ο οποίος μάλιστα κάνει βέβηλη χειρονομία παρουσία του Αρχιεπισκόπου, δέσποζε η εμβληματική φωτογραφία από το Κογκρέσο: Ο ίδιος να λάμπει εν μέσω χειροκροτημάτων από την Κάμαλα Χάρις και τη Νάνσι Πελόζι. Η φωτογραφία κραύγαζε: «Είμαι ο αγαπημένος των Δημοκρατικών, ο ολετηρας της Ελλάδας για τα μάτια της «προοδευτικής Αμερικής». Αυτή η εικόνα, ήταν εκεί για να εντυπωσιάσει, να δείξει συμμαχίες, να χτίσει μύθο.
Και ξαφνικά, τσουπ! Στην συνάντηση με την Κίμπερλι Γκιλφόιλ, την εκλεκτή του Ντοόναλντ Τραμπ, εμφανίζεται η ίδια φωτογραφία… αλλά κομμένη στο πλάι!!
Εξαφανισμένες η Χάρις και η Πελόζι, σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Μόνο ο Μητσοτάκης, να παίρνει τα εύσημα. Μια τέτοια κίνηση όμως δεν είναι απλά γελοία, είναι εξευτελιστική. Είναι η απόδειξη ότι ο πρωθυπουργός μας δεν διστάζει να παίξει με την ιστορία, με τις εικόνες, με την αλήθεια, αρκεί να επιβιώσει ως χαμαιλέων της πολιτικής.
Κυριάκος Μητσοτάκης: «Απόψεις» προς πώληση!
Αυτό φυσικά δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό. Ο Μητσοτάκης έχει κάνει καριέρα στην κωλοτούμπα, σαν επαγγελματίας ακροβάτης. Ποιος θα ξεχάσει τα 102 φύλα που έγινε πάλι δύο μετά την εκλογή του Τραμπ; Ποιος θα λησμονήσει την πράσινη ανάπτυξη που την έκανε κουρελόχαρτο μέσα σε λίγες εβδομάδες; Η Woke ατζέντα και η δικτατορία της πλειοψηφίας που μέσα σε ένα απόγευμα έγινε «δικτατορία της μειοψηφίας»;
Αυτή η φάρσα με τις φωτογραφίες δεν είναι απλά ένα αστείο. Είναι σύμπτωμα μιας βαθύτερης σήψης: ενός πρωθυπουργού που βλέπει την πολιτική σαν reality show, όπου η εικόνα μετράει περισσότερο από την ουσία. Ενώ η χώρα βυθίζεται σε ακρίβεια, ανισότητες και σκάνδαλα, ο Μητσοτάκης ασχολείται με ψαλιδισμένα κάδρα για να εντυπωσιάσει ξένους “επισκέπτες”. Και εμείς; Πληρώνουμε το τίμημα αυτής της υποκρισίας, βλέποντας την Ελλάδα να γίνεται παίχτης σε ένα παιχνίδι όπου κανείς δεν πιστεύει σε τίποτα.
Είναι καιρός να σταματήσουμε να γελάμε με αυτές τις ανοησίες. Ο Μητσοτάκης δεν είναι απλά υποκριτής, είναι επικίνδυνος. Γιατί σε έναν κόσμο όπου οι συμμαχίες αλλάζουν με την ταχύτητα ενός κλικ, η Ελλάδα χρειάζεται σταθερότητα, όχι χαμαιλέοντες.
Ειδικά στον Κυριάκο Μητσοτάκη ταιριάζει ο στίχος του μεγάλου μας ποιητή, Μιχάλη Γκανά. Μόνο το φίδι ξέρει τι θα πει να αλλάζει στο πετσί σου. Γι’ αυτό του περισσεύει το φαρμάκι.
