Μιλώντας στο CNN Greece, ο ηθοποιός Παναγιώτης Γαβρέλας ανοίγει τον κόσμο των «Ερωτευμένων» του Σαμ Σέπαρντ: έναν τόπο όπου ο έρωτας γίνεται παγίδα, η μνήμη πληγή και η ανδρική «πανοπλία» σπάει για να αποκαλυφθεί η ανάγκη για θεραπεία. Με ένταση, ευαισθησία και αφοσίωση στον ρόλο του, ο ηθοποιός μιλά για τις σκοτεινές διαδρομές της ψυχής — και την αξία της φροντίδας της ψυχικής υγείας.
Η πορεία του Παναγιώτη Γαβρέλα περιλαμβάνει εμφανίσεις σε κινηματογράφο και τηλεόραση — από το Xenia και το Ελεύθερο Θέμα μέχρι σειρές και θεατρικές παραγωγές που τον καθιέρωσαν ως έναν ηθοποιό με ευρύ ρεπερτόριο και σωματική προσέγγιση στο ρόλο.
Σήμερα, όμως, τον βρίσκουμε στο BIOS, ως Έντι στην παράσταση του Σαμ Σέπαρντ «Οι Ερωτευμένοι» (Fool for Love), σε σκηνοθεσία Έλενας Πέγκα — μια παραγωγή που έχει συζητηθεί για την ωμότητα και την ποιητική της ανάγνωση του ερωτικού πάθους, με συμπρωταγωνίστρια τη Μελία Κράιλινγκ και μια ομάδα ηθοποιών που συμπεριλαμβάνει τους Δημήτρη Καραβιώτη και Νίκο Βατικιώτη.
Ο Παναγιώτης Γαβρελάς μιλάει στο CNN Greece.
Η παράσταση, που ξεκίνησε στις 16 Οκτωβρίου, επιστρέφει την προσοχή μας στο σκληρό υλικό του Σέπαρντ — το πάθος, τα μυστικά, η οικογενειακή κληρονομιά — και θέτει τον Γαβρέλα απέναντι σε έναν ρόλο όπου ο έρωτας και η βία συνυπάρχουν ως δύο όψεις της ίδιας τραγωδίας.
Οι πρώτες κριτικές μιλούν για έναν ηθοποιό που αναμετριέται με την ένταση και την ψυχική απογύμνωση του χαρακτήρα, κάτι που θα συζητήσουμε μαζί του στις επόμενες ερωτήσεις.
Ακολουθεί ολόκληρη ή συνέντευξη:
Στην παράσταση «Οι Ερωτευμένοι» το βασικό δίδυμο βρίσκεται σε μια σχέση που μοιάζει απόλυτα δεσμευτική και ταυτόχρονα παγίδα. Πώς εσύ προσεγγίζεις τον χαρακτήρα σου σε αυτό το σύμπαν πάθους, βίας και μυστικών;
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΑΒΡΕΛΑΣ: Ο Έντι είναι ένα άγριο ζώο που κουβαλάει το παρελθόν του σαν αγκάθι. Δεν μπορεί να ξεφύγει απ’ αυτό. Ξεκίνησα από τα έξω προς τα μέσα — από την πανοπλία του μάτσο άντρα που έχει τα πάντα υπό έλεγχο και έχει μάθει να παίρνει αυτό που θέλει. Δεν μπορεί να ζήσει μακριά από τη Μέη, αλλά δεν μπορεί και χωρίς αυτήν. Ζει μέσα σε αυτό το βασανιστικό δίπολο και προσπαθεί να ξεφύγει, χωρίς να υπάρχει διέξοδος. Τα μυστικά του και οι φοβίες του είναι εκεί για να τροφοδοτούν την πανοπλία του, μέχρι που να τα αποκαλύψει όλα και να σπάσει.
Το έργο τοποθετείται σε ένα απομονωμένο μοτέλ στην έρημο της Καλιφόρνιας – ένας χώρος σχεδόν ψυχικός και συμβολικός. Πώς επηρέασε αυτή η αίσθηση του «κλειστού» χώρου τον τρόπο που δουλέψατε την παράσταση;
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΑΒΡΕΛΑΣ: Η έρημος, για μένα, είναι ο εσωτερικός κόσμος του Έντι. Άδειος, ξερός, χωρίς σωτηρία. Το μοτέλ είναι σαν ένα κελί – ένα μέρος όπου εγκλωβίζεσαι με τον άλλον και δεν έχεις πού να κρυφτείς. Από γραφής, η αίσθηση του κλειστού χώρου είναι πολύ έντονη και η Έλενα Πέγκα προσπάθησε να την τονίσει ακόμη περισσότερο, περιορίζοντας τον σκηνικό χώρο.
Δουλεύεις αρκετά και στο σύγχρονο θέατρο· πώς συναντάς στη συγκεκριμένη παράσταση τη σύγκρουση παρελθόντος – κληρονομιάς – έρωτα που καταλήγει σε εμμονή; Τι σε συγκλονίζει περισσότερο στη δυναμική αυτή;
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΑΒΡΕΛΑΣ: Αυτό που με συγκλονίζει είναι το πόσο βαθιά μπαίνει ο Σέπαρντ μέσα στην οικογενειακή πληγή. Όλα αυτά που δεν λέγονται, όλα αυτά που μας διαμορφώνουν χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Ο έρωτας είναι μια αναγκαστική διαφυγή από ένα οικογενειακό τραύμα. Μια κατάρα, θα έλεγε κανείς. Ο τρόπος που τα μπλέκει όλα μαζί τόσο περίτεχνα κάνει το έργο τόσο σπουδαίο. Και στέκεται ανάμεσα στην τραγωδία και το οικογενειακό δράμα.
Εφόσον η παράσταση λειτουργεί «ως καθρέφτης» για τον θεατή σε σχέση με σχέσεις, εξάρτηση και αντίδραση, ποιό μήνυμα θα ήθελες να φύγει κάποιος που την παρακολούθησε με τον ρόλο σου ως αρχή;
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΑΒΡΕΛΑΣ: Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ. Σίγουρα θέλω να φύγουν λίγο μετακινημένοι. Κάτι να συμβεί μέσα τους και κάτι να αλλάξει. Εγώ ψάχνω να δικαιολογήσω τον ρόλο μου, για να τον υποστηρίξω σε βάθος και να μην τον κρίνω. Θα ήθελα, όμως, αν κάποιος ταυτιστεί με τον Έντι και δει κοινά στοιχεία, να κάνει κάτι για να λειάνει τις δικές του γωνίες. Πρέπει να αρχίσουμε, χωρίς ταμπού, να φροντίζουμε και την ψυχική μας υγεία.
Ποια ήταν η πιο δύσκολη πρόβα ή στιγμή προετοιμασίας που σας χτύπησε ως θεατρικούς συντελεστές στην αντιπαράθεση με αυτό το κείμενο – και τι σας έμεινε να μεταφέρετε στο κοινό;
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΑΒΡΕΛΑΣ: Θυμάμαι από την πρώτη ανάγνωση πως κατάλαβα ότι έχω να αντιμετωπίσω ένα έργο που μυρίζει ιδρώτα και αίμα. Ένα πολύ δύσκολο κείμενο, με περίπλοκες συναισθηματικές καταστάσεις και υψηλές απαιτήσεις. Δεν υπήρχε μία μόνο δύσκολη πρόβα· ήταν πολλές, και πολλές φορές μου φαινόταν βουνό όλη αυτή η διαδρομή. Η αντιπαράθεση, όμως, υπάρχει πάντα σε μια θεατρική διεργασία. Είναι πολύ ωφέλιμη και αποδοτική, όταν «συγκρούονται» απόψεις και ερμηνείες ενός κειμένου.
Ευτυχώς, η Έλενα έδινε χώρο σε τέτοιες διαφωνίες· δίνει ελευθερία στους ηθοποιούς της να ακολουθήσουν το ένστικτό τους — κάτι που θεωρώ εξαιρετικά γενναιόδωρο και έξυπνο. Το κοινό θα έρθει να παρακολουθήσει το απόσταγμα αυτής της συνύπαρξης, της συμπόρευσης και της δημιουργικής διαδικασίας.
